کسری بودجه مستمر دولت، باعث رشد نقدینگی بالای بیست درصد در اقتصاد ما شده است. این مسأله باید در بخش اقتصاد سیاسی ما بررسی شود، که چرا دولت به سیاست توازن بودجه‌ای خود رو نمی آورد؟ در ایران، دولت ها و وزارت‌خانه ها از طریق مخارج خود، کارآمدی خود را به نمایش می‌گذارند. تمایلی در سیاستگذاران ما برای خرج کردن، بدون توجه به درآمد هایشان وجود دارد، که نتیجه آن تنها کسری بودجه است. متاسفانه در کشور ما روش گزارش بودجه متفاوت است. در اکثر اقتصاد های دنیا به بودجه دولت به عنوان یک ابزار سیاست مالی نگاه می شود و اولین موضوع مورد بررسی در تسلیم بودجه، شفاف سازی سیاست مالی مورد نظر دولت است. اما در ایران سیاست‌گذاران بیشتر تمایل به تثبیت اقتصادی دارند که به معنای کنترل نوسانات اقتصاد خرد است و نه ایجاد ثبات اقتصادی که با سیاست های کلان اقتصادی پیگیری می شود. در این میان یک دور باطل ایجاد می شود که قربانی آن رشد اقتصادی پایدار خواهد بود.