استنلی فیشر، سیاست‌گذار ارشد سابق در فدرال رزرو آمریکا و بانک مرکزی اسرائیل، که اندیشه‌هایش نسل‌های متعددی از اقتصاددانان را تحت‌تاثیر قرار داد، در سن ۸۱ سالگی درگذشت. فیشر که پیش‌تر معاون رئیس فدرال رزرو بود، در صندوق بین‌المللی پول (IMF) نیز به‌عنوان معاون اول مدیرعامل فعالیت داشت و در جریان بحران‌های آسیایی و روسیه در اواخر دهه ۱۹۹۰ نقشی کلیدی ایفا کرد. او همچنین اقتصاددان ارشد بانک جهانی بود. 

با وجود دست‌یابی به بالاترین مقام‌های اقتصادی در سطح بین‌المللی، اهمیت کارنامه فیشر تنها به نقش‌های سیاسی‌اش محدود نمی‌شود؛ بلکه فعالیت علمی و آموزشی‌اش، از جمله در موسسه فناوری ماساچوست (MIT)، نیز بسیار تاثیرگذار بوده است. ماریو دراگی، رئیس پیشین بانک مرکزی اروپا، و بن برنانکی، رئیس سابق فدرال رزرو، از جمله دانشجویانی بودند که فیشر در نگارش رساله دکترای آن‌ها نقش داشت.

فیشر در دهه ۱۹۴۰ در زامبیا، زمانی‌که این کشور تحت‌الحمایه بریتانیا بود، به دنیا آمد. او در مدرسه اقتصاد لندن اقتصاد خواند و سپس دکترای خود را در سال ۱۹۶۹ از MIT گرفت و بعدها در آنجا به مقام استادی رسید.

کارهای علمی فیشر در زمینه اقتصاد کلان در دهه ۱۹۷۰ انقلابی بود، به‌ویژه در زمینه نقش فعالانه بانک‌های مرکزی در تحریک اقتصاد که به تقویت مکتب نئوکینزی انجامید. کتاب مشهور «اقتصاد کلان» که با همکاری رودی دورنبوش و ریچارد استارتز نوشته بود، از آثار تاثیرگذار اوست که دهه‌ها از مهم ترین منابع آموزش اقتصاد کلان در دانشگاه‌ها بود.

او در سال ۱۹۸۸ به بانک جهانی پیوست و در سال ۱۹۹۴ به‌عنوان معاون مدیرعامل صندوق بین‌المللی پول منصوب شد؛ دوره‌ای که با بحران بازارهای نوظهور همراه بود. پس از آن، در سیتی‌گروپ به‌عنوان معاون رئیس فعالیت کرد. فیشر در سال ۲۰۰۵ به ریاست بانک مرکزی اسرائیل رسید و در دوران بحران مالی جهانی، نقش مهمی در هدایت اقتصاد آن ایفا کرد.

در سال ۲۰۱۴، او به هیات‌مدیره فدرال رزرو آمریکا پیوست و تحت ریاست جنت یلن فعالیت کرد. او در مسائل سیاستی رویکرد محتاطانه‌تری نسبت به یلن داشت. در دوران نخست دولت ترامپ، فیشر نسبت به عقب‌گرد در قوانین نظارتی مالی هشدار داد و آن را «بسیار خطرناک و بسیار کوته‌بینانه» توصیف کرد.

فیشر گفته بود: «من همیشه اقتصاد جهانی را به‌گونه‌ای می‌دیدم که آمریکا لنگر آن است، نه منبع نوسان.» او در سال ۲۰۱۷، بیش از شش ماه پیش از پایان دوره‌اش، از فدرال رزرو استعفا داد و در نامه‌ای به ترامپ دلیل آن را «دلایل شخصی» عنوان کرد.

در همان زمان، لارنس سامرز، وزیر خزانه‌داری پیشین آمریکا، در فایننشال تایمز نوشت: «فیشر از طریق تدریس، نگارش، مشاوره و رهبری خود، به‌اندازه هر فرد دیگری در نسل اخیر، بر سیاست پولی جهانی تاثیرگذار بوده است.»