در روزهایی که فناوری هوش مصنوعی با شتابی بی‌سابقه پیش می‌رود، تنها یک ایده خلاقانه کافی‌ست تا کل شبکه را تحت تأثیر قرار دهد. هفته گذشته، ترند ساخت تصاویر با سبک انیمه‌های جادویی استودیو جیبلی، به یک موج جهانی در میان کاربران تبدیل شد؛ موجی که مرز بین هنر، فناوری و حقوق مالکیت فکری را بار دیگر به چالش کشید.

ابزار تصویرسازی مدل GPT-4o، پس از به‌روزرسانی اخیر خود، امکان تولید تصاویری با سبک بصری نزدیک به آثار هایائو میازاکی را فراهم کرد. کاربران با الهام از دنیای فیلم‌هایی مثل Spirited Away (شهر اشباح) و My Neighbor Totoro (همسایه‌ام توتورو)، تصاویر رؤیایی و داستان‌محوری خلق کردند و شبکه‌های اجتماعی از این آثار پر شد. نتیجه چه بود؟ رشد یک میلیونی کاربران تنها در یک ساعت، فشاری سنگین بر سرورهای OpenAI، و رکورد تازه‌ای در دانلود اپلیکیشن و درآمدزایی.

اما این موفقیت، بی‌هزینه نبود. اختلال‌های فنی، هشدار درمورد تأخیر در قابلیت‌های آینده، و از همه مهم‌تر، زنگ خطر نقض احتمالی کپی‌رایت. آیا الگوریتم‌هایی که سبک بصری هنرمندان را تقلید می‌کنند، از مرز قانون عبور کرده‌اند؟

بازگشت اظهارنظر تلخ و تند میازاکی از سال ۲۰۱۶ نیز به این بحث دامن زد:

«من از این تصاویر منزجرم... این فناوری را هرگز در کارم نمی‌پذیرم.»

در نهایت، ترند «جیبلی با هوش مصنوعی» تنها یک موج ویروسی نبود؛ بلکه آئینه‌ای از دنیای در حال تغییر ماست، جایی که مرز میان خلق هنری و تولید الگوریتمی روزبه‌روز مبهم‌تر می‌شود.